ေနာ္ေဝနုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာအခ်ိဳ႕ကို Social က ေကၽြးထားတာ ေအးေအးေဆးေဆးစားဖို႔ အတြက္ http://mabaydar88.blogspot.com/ ဘေလာ႔ကို ေရးတဲ႔ မေဗဒါ (ေခၚ) မေအးေအးခိုင္ရဲ႕ သမီး ေမကိုလတ္ (ေခၚ) ဒီဇင္ဘာက ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ေအာက္တိုဘာ ၁၃ ရက္ေန႔က ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။
ေျပာဆိုခ်ိန္မွာ ေဒါသ ထြက္ေနဟန္ရွိၿပီး ေနာ္ေဝကိုေတာင္ ေသာက္ေနာ္ေဝ လို႔ သံုးႏံႈးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာ္ေဝက ျမန္မာေတြကို Stupid People ေတြလို႔ ေျပာဆိုထားၿပီး ေနာ္ေဝမွာ မေနသင္႔ၾကတာေၾကာင္႔ ျမန္မာနုိင္ငံျပန္ၾကဖို႔လည္း တုိက္တြန္းထားပါတယ္။
ေမကိုလတ္ရဲ႕ သတိေပးခ်က္ေမကိုလတ္ (ေခၚ) ဒီဇင္ဘာ ဟာ အစိုးရအတိုက္အခံဘေလာ႔ေရးေနတဲ႔ မေဗဒါရဲ႕ သမီး ျဖစ္ၿပီး http://nge-naing.blogspot.com ကို ေရးသားသူ မငယ္နုိင္ရဲ႕ သြန္သင္ အုပ္ထိန္းမႈ ေအာက္မွာ ႀကီးပ်င္းလာရသူျဖစ္ပါတယ္။ မေဗဒါက ေယာက်ၤားႏွစ္ေယာက္ ယူခဲ႔တဲ႔ အျပင္ မငယ္နုိင္ကပါ မိုးေသြးငယ္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္မႈေတြေၾကာင္႔ တစ္ေယာက္တည္းေနကာ စိတ္ထင္တုိင္း က်ဲၿပီး လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေနသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုကၡသည္မေလး ေမကိုလတ္ေမကိုလတ္အေၾကာင္း အစံုအလင္ကို သြန္သင္ထိန္းေက်ာင္းလာတဲ႔ မငယ္နုိင္က သူ႔ဘေလာ႔မွာ အခုလို ေရးထားပါတယ္။
" ဒီဇင္ဘာ (ခ) ေမကိုလတ္ ကို ကၽြန္မ စၿပီး ေတြ႔ဖူးတာ ကတံုးဆံပင္ေလးနဲ႔ စကားေျပာသင္ခါစ၊ လမ္းေလွ်ာက္သင္ခါစ တႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ရဲ့ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းလေတြမွာ ABSDF ဗဟိုက ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ Rehabilitation Centre မွာ ယူနီေဖါင္းခ်ဳပ္ရာမွာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ သြား၀ိုင္းလုပ္ဖို႔ ကၽြန္မနဲ႔ အတူတာ၀န္က်တဲ့ သူ႔အေမနဲ႔ ပါလာရာမွ ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ လုပ္အားသြားေပးရတာ သူတို႔အေမနဲ႔ ကၽြန္မကလြဲရင္ အကုနု္လံုးက အမ်ိဳးသားတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြပဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔သားအမိနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ အရင္ကမသိေပမဲ့ အဲဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ သြား၀ိုင္းလုပ္ၿပီး သူတို႔သားအမိကလည္း မိသားစုရြာျဖစ္တဲ့ သံလြင္ျမစ္ရဲ့ ထိုင္းဘက္ကမ္းအနည္းငယ္ ၀င္ရတဲ့ ေနရာမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ ေရာင္ေနဦးကိုျပန္ ကၽြန္မလည္း ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ ေဒါင္းဂြင္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔အေမက ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္နဲ႔ ေဒါင္းဂြင္ စတူဒီယိုမွာ DVB အတြက္ အသံလာသြင္းဖို႔ ဗဟိုကို ေရာက္လာတိုင္း ဒီဇင္ဘာကို ကၽြန္မပဲ တခ်ိန္လံုး ေခၚထားတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာကလည္း ကၽြန္မနဲ႔ဆို တေနကုန္ေနပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာဟာ အငိုသိပ္သန္ေပမဲ့ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ တေနကုန္ေနလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မငိုတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေဆာင္က တျခားမိန္းကေဘးေတြက လိုက္စရင္ ျဗဲကနဲ အသံကုန္ဟစ္ၿပီး ေအာ္ငိုတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငိုစရာမဟုတ္ပဲ ငိုလြန္းလို႔ဆိုၿပီး သူ႔အေမက ဒီဇင္ဘာ မငိုတဲ့ေန႔မ်ား တေန႔တေလ ရွိခဲ့ရင္ အဲဒီေန႔မွာ သမီးကိုေမေမ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ခ်ီးျမွင့္မယ္ လို႔ ဒီဇင္ဘာ ၁ ႏွစ္ မျပည့္ခင္ကေန ေျပာလာခဲ့တာ ၄ ႏွစ္ခန္႔အရြယ္ထိ ၾကားရဆဲပဲ။ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔ေနတဲ့ ေရာင္နီဦးကို သြားျဖစ္တိုင္း သူတို႔အိမ္မွာပဲ တည္းျဖစ္ပါတယ္။
" ဒီဇင္ဘာ (ခ) ေမကိုလတ္ ကို ကၽြန္မ စၿပီး ေတြ႔ဖူးတာ ကတံုးဆံပင္ေလးနဲ႔ စကားေျပာသင္ခါစ၊ လမ္းေလွ်ာက္သင္ခါစ တႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ရဲ့ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းလေတြမွာ ABSDF ဗဟိုက ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ Rehabilitation Centre မွာ ယူနီေဖါင္းခ်ဳပ္ရာမွာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ သြား၀ိုင္းလုပ္ဖို႔ ကၽြန္မနဲ႔ အတူတာ၀န္က်တဲ့ သူ႔အေမနဲ႔ ပါလာရာမွ ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ လုပ္အားသြားေပးရတာ သူတို႔အေမနဲ႔ ကၽြန္မကလြဲရင္ အကုနု္လံုးက အမ်ိဳးသားတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြပဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔သားအမိနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ အရင္ကမသိေပမဲ့ အဲဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ သြား၀ိုင္းလုပ္ၿပီး သူတို႔သားအမိကလည္း မိသားစုရြာျဖစ္တဲ့ သံလြင္ျမစ္ရဲ့ ထိုင္းဘက္ကမ္းအနည္းငယ္ ၀င္ရတဲ့ ေနရာမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ ေရာင္ေနဦးကိုျပန္ ကၽြန္မလည္း ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ ေဒါင္းဂြင္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔အေမက ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္နဲ႔ ေဒါင္းဂြင္ စတူဒီယိုမွာ DVB အတြက္ အသံလာသြင္းဖို႔ ဗဟိုကို ေရာက္လာတိုင္း ဒီဇင္ဘာကို ကၽြန္မပဲ တခ်ိန္လံုး ေခၚထားတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာကလည္း ကၽြန္မနဲ႔ဆို တေနကုန္ေနပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာဟာ အငိုသိပ္သန္ေပမဲ့ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ တေနကုန္ေနလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မငိုတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေဆာင္က တျခားမိန္းကေဘးေတြက လိုက္စရင္ ျဗဲကနဲ အသံကုန္ဟစ္ၿပီး ေအာ္ငိုတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငိုစရာမဟုတ္ပဲ ငိုလြန္းလို႔ဆိုၿပီး သူ႔အေမက ဒီဇင္ဘာ မငိုတဲ့ေန႔မ်ား တေန႔တေလ ရွိခဲ့ရင္ အဲဒီေန႔မွာ သမီးကိုေမေမ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ခ်ီးျမွင့္မယ္ လို႔ ဒီဇင္ဘာ ၁ ႏွစ္ မျပည့္ခင္ကေန ေျပာလာခဲ့တာ ၄ ႏွစ္ခန္႔အရြယ္ထိ ၾကားရဆဲပဲ။ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔ေနတဲ့ ေရာင္နီဦးကို သြားျဖစ္တိုင္း သူတို႔အိမ္မွာပဲ တည္းျဖစ္ပါတယ္။
သနားစရာေလး ဒီဇင္ဘာတခါေတာ့ ကၽြန္မ ေရာင္နီဦးသြားေတာ့ သူ႔အေမက ေရာင္နီဦးမွာ ငွက္ဖ်ားေတြ တက္ၿပီး အပူေတြ သိပ္မ်ားေနတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျပန္ခါနီးက်ေတာ့ ဒီဇင္ဘာကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ခါတိုင္းလိုပဲ ကၽြန္္မေနာက္ကို အသည္းအသန္ ငိုလိုက္ေနေတာ့ ကၽြန္္မလည္း သူ႔အေမဖ်ားေနတာကို ကူညီရာလည္း ေရာက္ေအာင္ ဗဟိုကို ေခၚလာလိုက္တယ္။ သူ႔အေမကလည္း ေဆးဒဏ္ေရာ အဖ်ားဒဏ္ေရာ အလူးအလဲ ခံေနရေတာ့ ငိုလိုက္ေနတဲ့ ဒီဇင္ဘာကို ထေခ်ာ့လို႔ မႏိုင္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပဲ ကၽြန္မနဲ႔ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ဗဟိုေရာက္လို႔ အိပ္ခ်ိန္မေရာက္ခင္ထိေတာ့ ဒီဇင္ဘာက ေပ်ာ္ေနလို႔ ဘာျပႆနာမွကို မရွိခဲ့ေပမဲ့ အိပ္ခ်ိန္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး အိမ္ျပန္မယ္၊ ေမဂ်ီၾကားမယ္ (အေမဆီသြားမယ္) ဆိုတာပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ ဟစ္ေအာ္ၿပီးငိုတာ အေဆာင္သူေတြ တေယာက္မွ မအိပ္ရလို႔ ကၽြန္မကို ဘာလုပ္ဖို႔ ေခၚလာရတာလဲလို႔ ၀ိုင္းအျပစ္တင္ၾကတယ္။ လသာတဲ့ည ျဖစ္ေတာ့ အေဆာင္ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး အေဆာင္ေရွ႔မွာ လကိုသြားျပကာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သူ႔ကိုခ်ီသိမ့္တာ ပုခံုးေပၚမွာ ခဏေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ၿပီဆိုၿပီး အိပ္ရာမွာ သြားသိပ္ခ်လိုက္တာနဲ႔ ႏိုးလာၿပီး ငိုေတာ့တာပဲ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ေအာက္ကိုဆင္း ျပန္ခ်ီသိမ့္ရျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မ အဲဒီညက တညလံုးနီးပါး မအိပ္ခဲ့ရဘူး မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေရာင္နီဦးသြားတဲ့ ေလွနဲ႔ လိုက္သြားၿပီး သူ႔ကို ျပန္ပို႔ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ သူ႔အေမလည္း အဖ်ားက်ၿပီး ေတာ္ေတာ္ သက္သာေနၿပီ။ အဲဒီၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မေနာက္ကို အျမဲငိုလိုက္တတ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာဟာ သူ႔အေမနဲ႔ သူ႔ကို ကၽြန္မက ခြဲတယ္လို႔ အစြဲျဖစ္သြားပံုရပါတယ္ ကၽြန္မကို ေတြ႔တာနဲ႔ သူ႔အေမကို အေသဖက္ထားေတာ့တာပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ ရည္စားကြဲလို႔ အသည္းကြဲတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလားမသိဘူးလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ မခ်ိမဆန္႔ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာဟာ ကၽြန္မကို ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ စိမ္းသြားၿပီး ေနာက္ပိုင္း အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို သူေမ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွ ကၽြန္မ ျပန္ခ်ီလို႔ရေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလည္း အဲဒီအခိ်န္ကစၿပီး ဒီဇင္ဘာကို ညအိပ္ညေန သူ႔အေမမပါဘဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေခၚဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
အသက္ ၁၇ ႏွစ္ မျပည္႔ခင္ ရုရွားမွ စစ္ဗိုလ္တစ္ဦးထံ အတူသြားအိပ္စဥ္ကကၽြန္မ ဒီဇင္ဘာကို ျပန္ခ်ီလို႔ ရသြားေတာ့လည္း ဒီဇင္ဘာဟာ ဒံုရင္းဒံုရင္းပါပဲ ကၽြန္မကို ျပန္ခ်စ္ရွာတယ္။ စကားေျပာတတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ စကားတတ္ၿပီး လူႀကီးေတြ ေျပာတဲ့စကား သူ႔ပါးစပ္ထဲ အကုန္ေရာက္တယ္။ သူ႔အရြယ္ တျခားကေလးေတြက ကၽြန္မကို အန္တီငယ္လို႔ ေခၚေပမဲ့ သူက ကၽြန္မကို တျခားကေလးေတြနဲ႔ မတူေအာင္ ငယ္ငယ္ လို႔ပဲေခၚပါတယ္။ ရန္သူထိုးစစ္ေၾကာင့္ ေဒါင္းဂြင္က်ၿပီး ABSDF ဗဟိုကို ကရင္နီမွာ သြားအေျခစိုက္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာ့ အေမဟာ ဗဟိုျပန္ၾကားေရးဌာနမွာ အရင္ကလို တခါတေလမွ တာ၀န္က်တာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အျမဲတမ္းအဖြဲ႔၀င္၀င္အျဖစ္ တာ၀န္အေပးခံရၿပီး သူတို႔သားအမိဟာ ဗဟိုသြားရာ ကရင္နီကို လိုက္လာရၿပီး မိသားစုရပ္ကြက္မွာ အိမ္ေဆာက္ေနစရာ မလိုေတာ့ဘဲ ကၽြန္မတို႔ အပ်ိဳေဆာင္မွာပဲ လာေနရၿပီး ဒီဇင္ဘာလည္း အေဆာင္သူ တေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အေဆာင္သူ ျဖစ္သြားေတာ့ ဒီဇင္ဘာဟာ သူ႔အေမေျပာတဲ့စကားအပါ၀င္ အေဆာင္က တျခား အပ်ိဳေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီဇင္ဘာက အကုန္လံုး လိုက္ေျပာေတာ့တာပဲ။ ဗဟိုက လူႀကီးေယာက္ေယာက္က ကိစၥရွိလို႔ ေရာက္ေနရင္ျဖစ္ေစ၊ အေဆာင္မွာ မီးျပင္တာတို႔ တခုခုအတြက္ လိုအပ္လို႔ ရဲေဘာ္တေယာက္ေယာက္က လာကူညီလုပ္ေပးတာျဖစ္ေစ အေဆာင္ထဲမွာ အမ်ိဳးသားတဦးဦးကို ေတြ႔ရင္ အမ်ိဳးသမီးအေဆာင္ထဲကို အမ်ိဳးသားမ၀င္ရဘူးလို႔ ေျပာၿပီး လူႀကီးေလသံနဲ႔ ေမွာင္းထုတ္တတ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိစၥရွိလို႔ တာ၀န္နဲ႔ ၀င္ရင္ ရတယ္ အဲဒီလို မေျပာရဘူးလို႔ သူ႔ကို ေျပာျပထားေတာ့ ကၽြန္မက ဘ႑ာေရး ဌာနအဖြဲ႔၀င္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မဆီမွာ ပိုက္ဆံထုတ္ဖို႔ ျဖစ္ေစ၊ တျခားရဲေမတြ ဆီမွာ တခုခု လာယူတာပဲျဖစ္ေစ ရဲေဘာ္တေယာက္ေယာက္က အေဆာင္ ျခံစည္းရိုးအျပင္ကေနၿပီး အေဆာင္သူ တေယာက္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚရင္ သူက သမီးအ၀တ္လဲေနတယ္.. ေရခ်ဳိးေနတယ္ အေဆာင္ထဲ အရမ္းမ၀င္လာနဲ႔လို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။
ဘုရားစူး ဒုကၡသည္ပါ
ဘုရားစူး ဒုကၡသည္ပါကရင္နီမွာ ကၽြန္မတို႔ စခန္းခ်ထားတဲ့ ဗဟိုက ေဒါင္းဂြင္လို ေလွစီးၿပီး ဇိမ္နဲ႔ သြားလို႔ ေရာက္တဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘဲ အဲဒီကို ေရာက္ေအာင္ ေတာင္ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ တပ္ရင္း (၃၀၃) ရံုးရွိရာ ထိုင္းရြာကေန သံုးေလးနာရီ ေတာင္တက္မွ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗဟိုစခန္းေဆာက္လို႔ ၿပီးခ်ိန္မွာ မိုးရာသီအတြက္ တမိုးစာ ရိကၡာဆန္ကို ေတာင္ေျခရြာမွာ ရွိတဲ့ တပ္ရင္း (၃၀၃) ဆန္ဂိုေဒါင္ကေန ေတာင္ေပၚ ေရာက္ေအာင္ တေယာက္ကို ဆန္ သံပံုးနဲ႔ ငါးပံုး တပ္ဖြဲ႔၀င္တိုင္း သယ္ရပါတယ္။ သန္မာတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြကေတာ့ ငါးပံုးစာကို သံုးေခါက္နဲ႔ ၿပီးရင္လည္း ၿပီးႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ အနည္းဆံုးေတာ့ ငါးေခါက္သယ္ရပါတယ္။ တေခါက္သယ္ၿပီးတိုင္း ေထာက္ပံ့ေရးဌာနက ခ်ိန္တြယ္ထားၿပီး ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ သယ္ထားၿပီးၿပီဆိုတာ စာရင္းမွတ္ထားပါတယ္။
ေနာ္ေဝမွာ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနျပန္တဲ႔ ဒီဇင္ဘာ
တခါေတာ့ သူတို႔သားအမိနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ဆန္သယ္ၿပီး ေတာင္ေပၚျပန္အတက္မွာ သူ႔အေမက အေရွ႔ဆံုးမွာ ႏွစ္ႏွစ္သမီး ဒီဇင္ဘာက အလယ္မွာ သူ႔မုန္႔ထုပ္ေလးကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ေလးနဲ႔ ဆြဲလ်က္ ကၽြန္မက ေနာက္ဆံုးကေန ေလွ်ာက္ၿပီး ေတာင္ကိုတက္လာတယ္။ ကေလးလည္းပါတယ္ ေခါင္းေပၚက ဆန္အိတ္ႀကီးကလည္း ေလးတယ္ဆိုေတာ့ ခဏတက္လိုက္ နားလိုက္နဲ႔ ေျဖးေျဖးပဲ တက္လာၾကတယ္။ ဒီဇင္ဘာ့အေမက စာေရးစာဖတ္ သိပ္၀ါသနာပါၿပီး ရသစာေလးေတြ ေဒါင္းအိုးေ၀စာေစာင္တို႔ အဖြဲ႔အစည္းမွာ တခါတေလ ျပဳလုပ္တဲ့ နံရံကပ္စာေစာင္တို႔မွာ ေရးၿပီး ဆုရတာေတြ ရွိဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက စကားေျပာရင္လည္း စာသံေပသံေတြနဲ႔ ေျပာတတ္ပါတယ္ (အခုထိ ဒီအတိုင္းပါပဲ)။ အဲဒီေန႔ကလည္း ဆန္အိတ္ႀကီးကိုရြက္ၿပီး ေတာင္တက္လ်က္ စကားလံုး ႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ သူ႔သမီးေလးကို ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္း Lecture ရိုက္လာတယ္။ သူကေတာ့ မိခင္ေမတၱာနဲ႔ နဖူးမွေခၽြး ေျခမအထိ စီးဆင္းေနတာေတာင္မွ ေမာရမွန္းမသိ သမီးကို ေတာ္လွန္ေရး တရားေတြ တလမ္းလံုး ေဟာၿပီး လာေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကေတာ့ ေမာလို႔ ဘာမွကို မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘဲ ေျခလွမ္း ကိုတလွမ္းခ်င္း ေလးေလးပင္ပင္ဆြဲၿပီး ေတာင္ကိုတက္ေနရတယ္။ သူ႔အေမကလည္း ဆက္ေျပာေနတယ္ ”သမီးေရ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ခရီးၾကမ္းတယ္၊ ငတ္မယ္၊ ျပတ္မယ္ အေမတို႔ ဒီလမ္းကိုေလွ်ာက္မွ ဒီစခန္းကို ေရာက္မယ္..သမီးတို႔ ေမေမတို႔ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းက ဒီလမ္းကြဲ႔” ဆိုၿပီး ပန္းခင္းတဲ့လမ္းမဟုတ္ဘူး ဆူးခင္းတဲ့လမ္း ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုပဲ ဆက္ေျပာမလား မသိဘူး သူ႔အေမက ဆက္ေျပာမယ့္စကားကို ပါးစပ္ဟရံုပဲ ရွိေသးတယ္ ဒီဇင္ဘာက ”ေမေမ ဒါဆိုရင္ ဟိုဘက္လမ္းက ဘယ္သူေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းလဲ” လို႔ လမ္းခြဲေလးတခုကို လက္ညိုးထုိးၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔အေမ ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘဲ ”ဟဲ..ဒီေကာင္မေလးေနာ္ အေမက စကားေကာင္းေျပာေနတာကို အေလးမထားဘူး” ဆိုၿပီး စကားစခဏ ျပတ္သြားတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ေမာရတဲ့ၾကားထဲ သူတို႔သားအမိရဲ့ စကားကို နားေထာင္ၿပီး ”ကေလးကို ဒါေတြ ေျပာေနလို႔ ကေလးက ဘာနားလည္မလဲ” ဆိုတာ တခြန္းပဲ ေျပာၿပီး ရီရလြန္းလို႔ အူကိုႏွိပ္ေနရတယ္။
ေတာထဲမွာ ဒီလို ႀကီးျပင္းခဲ႔ရတာမ်ားလားသူ႔အေမ ဒီဇင္ဘာကို ေပးေနတဲ့ Lecture က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးသြားဘူး။ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတာကို ထပ္ေျပာေနေသးတယ္။ ”သမီးေလးလည္း အခုလို ေမေမတို႔ လူႀကီးေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေမာေနမွာပဲ” လို႔ေျပာၿပီးေတာ့ သူ႔သမီးရွိတဲ့ အေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ”ေမေမေလ.. သမီးကို ၾကည့္ၿပီး သနားမွသနားပဲ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီဇင္ဘာကလည္း သူ႔အေမနဲ႔ တပံုစံတည္း ထပ္တူက်ေအာင္ တုကာ ကၽြန္မရွိေနတဲ့ အေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ”သမီးလည္းေလ ငယ္ငယ့္ကို ၾကည့္ၿပီး သနားမွသနားပဲ” ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔အေမက ခ်က္ခ်င္းပဲ ”ေဟာေတာ္ အေမကိုေတာ့ မသနားဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ငယ္ငယ္ကို သြားသနားရလဲ” ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မလည္း သူတို႔သားအမိရဲ့ စကား၀ိုင္းကို အူႏွိပ္ရလြန္းလို႔ သီးမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ”ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ သီးမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး တေထာက္နားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္၊ ေခါင္းေပၚက ဆန္အိတ္က ေလးရတဲ့ၾကားထဲ မေဗဒါတို႔ သားအမိလုပ္တာ ဒီတေန႔ ေတာင္ေပၚ ေနရာက္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ ေျပာၿပီး ဒီဇင္ဘာ့အေမရဲ့ ဒီဇင္ဘာကို ေပးေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး Lecture ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ရပ္ခိုင္းလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မလည္း ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ အေဆာင္မွာရွိတဲ့ သူေတြကို ေတာင္တက္တလမ္းလံုး ေျပာလာတဲ့ ဒီဇင္ဘာတို႔သားအမိ အေၾကာင္း အေဆာင္မွာ အကုန္လံုးကို ေျပာျပေတာ့တယ္။ ဗဟိုမွာလည္း သူ႔အေမ ဆန္အိတ္ႀကီးရြက္ကာ အေမာခံၿပီး တတြတ္တြတ္ သူ႔ကို Lecture ရိုက္လာတာေတာင္ သူ႔အေမကို မသနားဘဲ ကၽြန္မကို သနားတယ္လို႔ ဒီဇင္ဘာက ေျပာတဲ့အေၾကာင္း ဗဟိုမွာ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္သြားတယ္။
ကၽြန္မတို႔ အေဆာင္က ရင္ကြဲအေဆာင္လို ျဖစ္ေပမဲ့ ထိပ္မွာ အပိတ္ရွိေတာ့ ဂငယ္ပံုသ႑န္ အေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ အထဲ၀င္လိုက္ရင္ ေဘးတဘက္တခ်က္မွာ အခန္းေတြဖြဲ႔ထားၿပီး နံရံေတြျခားထားကာ အခန္းေတြ ဖြဲ႔ထားေပမဲ့ ထိပ္မွာေတာ့ နံရံျခားထားတာ မရွိဘဲ ဘယ္ဘက္ထိပ္ေထာင့္မွာ ကၽြန္မအိပ္ရာ ရွိၿပီး ညာဘက္ေထာင့္မွာက သူတို႔သားအမိ အိပ္ရာရွိပါတယ္။ ၾကားမွာနံရံမရွိေတာ့ ေနရာအက်ယ္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး အေဆာင္မွာ လူစုၿပီး တခုခု လုပ္ရင္ ဒီမွာပဲ လုပ္ၾကပါတယ္။ တခါေတာ့ မိုးသီးထန္စြာရြာတဲ့ ညတညမွာ ဒီဇင္ဘာ့ အေမအပါအ၀င္ အေဆာင္က ရဲေမေတြက ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ကက္ဆစ္ကို အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ၿပီး ကၾက၊ ခုန္ၾက သီခ်င္းဆိုၾက စကားေတြ၀ို္င္းဖြဲ႔ၿပီး အေျပာင္အရႊတ္ေတြ ေျပာၾကနဲ႔ ဆူညံေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတေယာက္ပဲ ၀င္မပါဘဲ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္လို ေနေတာ့ ဒီဇင္ဘာက ကၽြန္မရင္ခြင္ထဲမွာ လာထိုင္ၿပီး တျခားသူေတြ တေယာက္စီ လုပ္တာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ထားတယ္။ ေနာက္ေန႔ ေန႔လည္က်ေတာ့ ဗဟိုရံုးနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြၾကားထဲမွာ ကၽြန္မတို႔ အေဆာင္မွာ ညက ဘယ္သူက ဘယ္လိုကတယ္၊ ဘယ္လိုသီခ်င္းဆိုၿပီး ဘာေတြ ေျပာၾကတယ္ဆိုတာ တိတိက်က်ကို သိေနၿပီး အျပင္မွာျပန္႔ေနတယ္။ မိုးသီးထန္စြာ ရြာေနေတာ့ တေယာက္ေယာက္ လာေခ်ာင္းၾကည့္လို႔ သိတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဘယ္လိုသိလဲဆိုတာ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ တရားခံက ဒီဇင္ဘာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ရံုးမွာသြားေျပာတာက ညက အေဆာင္မွာ ငယ္ငယ္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့သူေတြ အားလံုး အရူးေတြလိုပဲလို႔ အစခ်ီလိုက္တယ္တဲ့။ ရဲေဘာ္ေတြက ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ ေမးေတာ့ တေယာက္စီက ဘယ္လိုဆိုတယ္ ဘယ္လိုကတယ္ ဘာေတြ ေျပာတယ္ဆိုတာကို လုပ္တဲ့သူရဲ့ အမူအယာနဲ႔ အသံပါ တူေအာင္တုၿပီး လုပ္ျပတယ္လို႔ ျပန္သိရတယ္။ ေနာက္ေန႔ညက်ေတာ့ အေဆာင္က ရဲေမတြက သူ႔ကုိ ”နင္ေနာက္တခါ ရဲေဘာ္ေတြၾကားမွာ ငါတို႔အေၾကာင္း အဲဒီလို သြားေျပာရင္ နင့္ကိုရိုက္မယ္” လို႔ ၀ိုင္းေျပာၾကေတာ့ သူက အသံျဗဲႀကီးနဲ႔ ေအာ္ငိုလို႔ ၀ိုင္းၿပီး ျပန္ေခ်ာ့ရျပန္တယ္။ ဒါကိုလည္း သူက အျပင္မွာ ျပန္သြားေျပာေသးတယ္၊ သူအေဆာင္ကအေၾကာင္း ေနာက္ဆိုဘာမွ ေျပာေတာ့မွာ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေျပာရင္ သူ႔ကုိ ရိုက္မယ္လို႔ အေဆာင္က အန္တီေတြက ေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို ရဲေဘာ္ေတြကို ျပန္သြားေျပာေသးတယ္။
ရုရွားနုိင္ငံ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕မွာ မိုးမျမင္ေလမျမင္ျဖစ္ေနတဲ႔ ဒီဇင္ဘာ
တခါေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အေဆာင္မွာ အသက္အငယ္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ ေဆးအဖြဲ႔က ေကာင္မေလးတေယာက္က အႀကီးေတြကို တိုင္ပင္စရာ ရွိတယ္ဆိုၿပီး အေဆာင္မွာ လူစံုေတာ့ ေနာက္ေန႔က်ရင္ သူ႔တပ္ရင္းမွာ ရဲေမႏွစ္ဦး မဂၤလာေဆာင္ရာမွာ သူ႔ေကာင္ေလးနဲ႔ သူလည္း လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္ေအာင္ လက္မွတ္ထိုးထားခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း လာတိုင္ပင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကလည္း လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ လင္မယားျဖစ္သြားၾကၿပီ ဆိုတာနဲ႔ တပ္ရင္းက မိန္းကေလးႏွစ္ဦးကိုက အရင္တုန္းကေတာင္ အစီစဥ္လုပ္ထားလို႔ မဂၤလာေဆာင္ေပးတာ ျဖစ္တယ္၊ ဗဟိုက ရဲေမတဦးအေနနဲ႔ စစ္ပူေနတဲ့ကာလမွာ ေယာက်္ား မယူသင့္ေသးၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ အစီစဥ္မရွိ ျဗဳန္းစားႀကီးဆိုေတာ့ ရံုးကလည္း လုပ္ေပးႏိုင္လိမ့္မွာ မထင္ေၾကာင္း၊ အေျခအေန ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္မွ အေသအခ်ာ လက္ထပ္ခြင့္ စာတင္ၿပီး မဂၤလာေဆာင္ၾကဖို႔ကို ျခံ၀မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ သူ႔ေကာင္ေလးကိုပါ နားလည္ေအာင္ အေသအခ်ာ ရွင္းျပလုိက္တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လက္မွတ္ထိုးမယ္ဆိုတာကို ဒီဇင္ဘာက ေခါင္းထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းစြဲေနၿပီး ေနာက္ေန႔ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေမကို ”ေမေမ သမီးလက္မွတ္ထိုးခ်င္တယ္” လို႔ ေျပာေတာ့တာပဲ။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔အေမက အံ့ၾသၿပီး ”ဒီဇင္ဘာ ဘာေျပာတယ္.. နင့္အရြယ္က လက္မွတ္ထိုးတဲ့ အရြယ္လား၊ လက္မွတ္ထိုးတာ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာ နင္သိလား၊ ဘုရား ဘုရား အတုျမင္အတတ္သင္ဆိုတာ ဒါပဲလားမသိဘူး မေန႔ညက ဒီလိုခ်ိန္မွာ (--) က လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ေျပာတာကို အခု ဒီစကားက ဒီဇင္ဘာပါးစပ္ထဲကို ေရာက္သြားၿပီ ” ဆိုၿပီး တျခားသူေတြကိုပါ ၾကားေအာင္ ေျပာလိုက္တယ္။ အေဆာင္မွာရွိတဲ့ သူေတြအားလံုးကလည္း အံ့ၾသေနၾကတယ္။ ဒီဇင္ဘာက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီး ကၽြန္မဆီကို ေရာက္လာၿပီး ကၽြန္မရင္ခြင္ထဲမွာ လာထိုင္လိုက္တယ္။ ဒီဇင္ဘာက သူ႔အေမဆူၿပီးရင္ ျဖစ္ေစ၊ အေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ ငိုၿပီးရင္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္မရင္ခြင္ထဲမွာ လာထိုင္တတ္ပါတယ္။ အခုလည္း ဒီလိုပဲ လာထိုင္ၿပီး ”လက္မွတ္ထိုးတဲ့သူေတြကို ငယ္ငယ္က ပိုက္ဆံေပးလို႔ သမီးက ပိုက္ဆံရေအာင္ ေျပာတာကို ေမေမက ဆူတယ္” ဆိုၿပီး ကၽြန္မကို လာေျပာလို႔ ကၽြန္မလည္း ဒီဇင္ဘာ ဘာကိုဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။
အိပ္ယာထဲမွာလဲ ေမွာက္လွ်က္
ကၽြန္မက ဘ႑ာေရးမွာ လုပ္ေတာ့ ပိုက္ဆံထုတ္တဲ့သူေတြက ဗဟိုဦးေဆာင္ေကာ္မီတီ၀င္ တေယာက္ေယာက္ရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ လက္မွတ္ပါတဲ့ ေငြပမာဏ ေရးၿပီးသား ေငြထုတ္ေျပစာ တခုယူလာၿပီး ကၽြန္မဆီမွာ လာထုတ္ရပါတယ္။ ေျပစာမွာ ခြင့္ျပဳသူေရာ ထုတ္ယူသူပါ လက္မွတ္ရွိရမွာ ျဖစ္လို႔ ကၽြန္မက ထုတ္ယူသူ လက္မွတ္တိုးရမယ့္ ေနရာမွာ လာထုတ္သူကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းၿပီးမွ ပိုက္ဆံကို ထုတ္ေပးပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာက ဒါကို အျမဲျမင္ေတြ႔ေနရေတာ့ လက္မွတ္ထိုးရင္ ပိုက္ဆံရမယ္ ဆိုတာပဲ သူသိေနတယ္။ ဒီဇင္ဘာ လက္မွတ္ထိုးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို သေဘာေပါက္သြားေတာ့ ကၽြန္မက ဒီဇင္ဘာ ေျပာတာ ေယာက္်ားယူရင္ ထိုးတဲ့လက္မွတ္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ပိုက္ဆံထုတ္ရင္ ထိုးတဲ့လက္မွတ္ကို ေျပာတာလို႔ ျပန္ရွင္းျပမွ သူ႔အေမလည္း စိတ္ေအးရၿပီး က်န္တဲ့သူေတြလည္း ရီရေတာ့တယ္။ ဒီဇင္ဘာက သူ႔ကို သူ႔အေမ ဆူတာျဖစ္ေစ၊ ဆံုးမတာျဖစ္ေစ သူ႔အေမရဲ့ စကားလံုး ႀကီးႀကီးေတြကို အဓိပၸါယ္သာ နားမလည္ေပမဲ့ စကားလံုးေတြကိုေတာ့ တလံုးမက်န္ အကုန္မွတ္မိေနၿပီး သူ႔ကို သူ႔အေမ တခုခု ေျပာၿပီးတိုင္း ဗဟိုလာလည္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသူတေယာက္ ၀ယ္လာေပးထားတဲ့ ဗိုလ္မရုပ္ေလးကို အေရွ႔မွာထားကာ သူက အေမေနရာကေနၿပီး သူ႔အေမေလသံနဲ႔ သူ႔အေမ သူ႔ကိုေျပာတဲ့ အသံနဲ႔ အမူအယာအတိုင္း တူေအာင္ တုကာ တခြန္းမက်န္ အရုပ္ကို အကုန္ Lecture ျပန္ရိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရေတြကေတာ့ ေျပာမယ္ဆို ကၽြန္မမွာ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။
ဒါက ေနာ္ေဝက တစ္ေယာက္နဲ႔
ဒါကေတာ႔ ငယ္နုိင္နဲ႔
ေတာထဲတုန္းက ဒီလိုေနခဲ႔ရတာ တဲ႔.. မထင္ရဘူးေနာ္
Ma Bay Dar ေအာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အင္မတန္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းခဲ့ပါလားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး..... အင္း ...အခုေတာ့လည္း ...အင္း.... ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္... 19 December 2010 at 16:38 · 1 personLoading...
Mayco Latt အေမ... အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ အေမ့ကုိ သမီး delete ထားတာ. . မခံစားနုိင္ဘူး. . ေက်းဇူးတင္ပါတယ္. .19 December 2010 at 17:02
Htay Thanhtwaykyu ေအာ္ သမီးက အေမကိုေတာင္ဒီလိလုပ္ထားတယ္ဆိုပါလား အန္တီကိုလုပ္ထားတာကိုလည္း ခံစားႏိုင္ရမွာေပါ့။ ဘာျဖစ္ျဖစ္သမီးရယ္ အဲဒီတုန္းကအတူျဖတ္သန္းခဲ့ဖူ းသူေတြ သမီးကို အဲဒီတုန္းကလိုပဲ ခ်စ္တုန္းပါပဲ။ စပရိုက္ဘူးခြံအစိမ္းေလးတစ္လ ံုးကို ပိုက္ျပီး အမီးရဲ႔ အမီးေလးဆိုျပီး အေမသမီးကိုဆူတဲ့ေလသံအတိုင္း လုပ္ျပီး အဲဒီပုလင္းေလးကို မ်က္ႏွာထိမ်က္ႏွာထားနဲ႔ ဆူဆူေနတတ္တဲ့သမီးငယ္ဘ၀ေလးကိ ု အန္တီေတြးတိုင္းမ်က္ရည္၀ဲတယ ္သိလား။ သမီး ၁၈ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွသည္ အသက္ရွင္သေရြ႕ကာလပတ္လံုး ကိုယ့္ေျခေပၚကိုယ္မားမားရပ္ တည္လို႔ မိဘေက်းဇူးသိတတ္တဲ့သမီးရတနာ ျဖစ္ပါေစ အန္တီဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။ 19 December 2010 at 18:00- Mayco Lattဟုတ္ အန္တီ..ေက်းဇူးမ်ားၾကီးတင္၏
.
ဟုတ္ဘူး..အေမေလ..သမီးတင္တဲ့ပုံေတြက နည္းနည္း တုိေနေတာ့ ..သူရွက္တယ္ေလ..အဲ့ဒါ သမီးလဲ အေမ့အသိေတြရွိေနရင္ အေမမ်က္ႏွာပ်က္မွာဆုိးလုိ ့..အေမ့အသိ..သမီးအကုန္ဖ်က္ထ ားတာ အန္တီငယ္ကေတာ့ ရပါတယ္ဆုိလုိ ့သမီးလဲ. . မဖ်က္ပဲေနတာပ...ါ. .
thank u so much aunty!..;)See more19 December 2010 at 18:07
Zaw Lin Htwe မငယ္ေရးတင္ျပမွဳ့ တအားေကာင္းတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဒီဇဘၤာက စကားတတ္တယ္ဆိုတာ ယံုပါတယ္။ မငယ္ တင္ျပမွဳ့ကလည္းေကာင္းေတာ့ ABSDF အေျကာင္းေလး လြွမ္းေမာဖြယ္ေလးေတြေတာ့ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။ အခုလဲ ဒီဇဘၤာက လိမၼာပါတယ္။ က်န္ေတာ္တို့ မေဗဒါတို့ နုိင္ငံခ်င္း နီးေတာ့ သြားသြားလာလာ ရွိျကတယ္ေလ။ အခုေတာ့ ဒီဇဘၤာက အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုေတာ္လာပါတယ္။ ဦးေက်ာ္နုိင္ျကီးကိုလည္း သတိရပါတယ္လို့- Htay Thanhtwaykyu ကိုေအာင္ေျဖေအးေရးလိုက္မွပဲ
ပိုျပီးသတိရေစတယ္ အဲဒီတုန္းက ဒီဇင္ဘာအေမကို ပိုးၾကပန္းၾကသူေတြမနည္းဘူးပ ဲ ကိုစိန္၀င္းၾကီးထီေပါက္သြား တယ္ ဟိဟိ က်မအခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းၾကီး တစ္ေယာက္ေတာင္ပါလိုက္ေသး 20 December 2010 at 00:59 
Nge NaingAung Khaing Myint- ဒီပို႔စ္ကို ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားတာ ရွိပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာ ျပန္တင္ရင္ ဘေလာ့ဂ္က တိုက္ရိုက္ျပန္ကူးယူတာက ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္။ http://nge-naing.blogspot.com/ မွာ သြားၾကည့္လိုက္ပါေနာ့့္။ သမီး ဒီဇင္ဘာ အေမကို block လုပ္ထားတာ ျပန္ဖိတ္သင္...့ပါတယ္။ သမီးသူ႔ကို ပိတ္ထားေတာ့ သမီး No Vote တုန္းကေရာ အခုလက္ပါ ဒီမိုကေရစီေရးမွာပါ Face Book ကေနၿပီး နအဖ စစ္အုပ္စု ဘက္ေတာ္သားေတြကို အခ်က္က်က် ဘယ္လိုျပန္ျငင္းၿပီး ပါ၀င္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတယ္ဆိုတာ အေမမသိလိုက္ဘူး။ အခုဒီမွာ သမီးကို မွတ္ခ်က္ လာေရးထားတဲ့ ေမာင္စန္းေမာင္ အပါအ၀င္ ငယ္ႏိုင္ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ Face book မွာ ျပည္တြင္းျပည္ပက လူငယ္ေတြ ေရာက္လာၿပီး သူတို႔မသိေသးတာေတြ သိရဆတယ္လို႔ ေက်းဇူးတင္စကား ဆုိလာသူေတြဟာ ဒီဇင္ဘာဆီက လာတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း မေဗဒါ သမီးက အေမေျခရာကို နင္းပါတယ္။ အန္တီ၀င္း ၀တ္မႈံကို ကၽြန္မလည္း အျမဲသတိရေနပါတယ္။ သူ႔မွာ Facebook ရွိရင္ ကၽြန္မ လိုခ်င္ပါတယ္။ ေဌးငယ္ ဒီဇင္ဘာကို ျပန္ဖိတ္လိုက္လို႔ ရတာပဲ။ ဦးမ်ိဳးသိန္းကလည္း အခ်င္းခ်င္း ေျမွာက္ေနျပန္ၿပီ။ ေမာင္စန္းေမာင္နဲ႔ ကိုေအာင္သာငယ္ ေက်းဇူးပဲ သမီးေမြးေန႔အမွတ္တရပို႔စ္မွ ာ အမွတ္တရ လာေရးေပးသြားတာ။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ကစၿပီး ဒီဇင္ဘာက ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လူႀကီး ျဖစ္သြားပါၿပီ...See more 20 December 2010 at 05:12
May Sue Pwint ေမြးေန႕မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစဒီဇင္ဘာ။ သမီးအိမ္သာတက္ရင္း အေမကိုအတင္းေျပာတဲ့အေၾကာင္း ေလး အန္တီလည္း ေရးလိုက္ရမလား။ 20 December 2010 at 06:06
1 Feb 10, 11:58
kiki: ဒီဇင္ဘာေလး လာၾကည့္သြားပါတယ္ မငယ္နိုင္ ေရ..
1 Feb 10, 12:24
Nee: လာလည္ပါတယ္ ဒီဇင္ဘာအေၾကာင္းဖတ္သြားပါတယ္။
1 Feb 10, 19:30
ေျမၾကီး: မငယ္..ဒီဇဘာၤရဲ႕ပုံရိပ္ကုိခံစားသြားပါတယ္။သူလဲေတာ္လွန္ေရးရဲေမအျဖစ္အသိမွတ္ျပဳပါတယ္
1 Feb 10, 20:00
ဒီဇင္လာ: ေအာ္. . .သမီးငယ္ငယ္တုန္းကေတာ္ေတာ္စကားတတ္တာပဲ . . .ဟဲဟဲ အခုလဲ တတ္တုန္းပဲ. .၁၇ ႏွစ္နဲ ့မလုိက္ေအာင္ေျပာလြန္းလုိ ့အကိုၾကီးေတြဆုိသိပ္ၾကည့္မရဘူး အေမနဲ ့လဲခဏခဏရန္ျဖစ္ရတယ္. . အန္တီငယ္ကုိလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္. .
2 Feb 10, 08:05
Aye Aye Lwin: မငယ္ေရ-အလည္တေခါက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီဇင္ဘာအေျကာင္းဖတ္ရင္း ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေတြးမိပါရဲ့၊
2 Feb 10, 16:07
nn: မငယ္ႏိုင္ အေရးေကာင္းးး ဒီဇင္ဘာဆိုတဲ့ ကေလးကို ဖဘ မွာ ရွာၾကည့္ဦးမွ.. ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းလဲလို ့
(ဒီဇင္ဘာ ကိုယ္တိုင္နဲ႔ စာလာဖတ္သူေတြရဲ့ စာဖတ္ၿပီး C-Box မွာ ထားခဲ့တဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကို သိမ္းထားခ်င္လို႔ ေကာ္ပီကူးထည့္ထားလိုက္ပါတယ္။)
kiki: ဒီဇင္ဘာေလး လာၾကည့္သြားပါတယ္ မငယ္နိုင္ ေရ..
1 Feb 10, 12:24
Nee: လာလည္ပါတယ္ ဒီဇင္ဘာအေၾကာင္းဖတ္သြားပါတယ္။
1 Feb 10, 19:30
ေျမၾကီး: မငယ္..ဒီဇဘာၤရဲ႕ပုံရိပ္ကုိခံစားသြားပါတယ္။သူလဲေတာ္လွန္ေရးရဲေမအျဖစ္အသိမွတ္ျပဳပါတယ္
1 Feb 10, 20:00
ဒီဇင္လာ: ေအာ္. . .သမီးငယ္ငယ္တုန္းကေတာ္ေတာ္စကားတတ္တာပဲ . . .ဟဲဟဲ အခုလဲ တတ္တုန္းပဲ. .၁၇ ႏွစ္နဲ ့မလုိက္ေအာင္ေျပာလြန္းလုိ ့အကိုၾကီးေတြဆုိသိပ္ၾကည့္မရဘူး အေမနဲ ့လဲခဏခဏရန္ျဖစ္ရတယ္. . အန္တီငယ္ကုိလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္. .
2 Feb 10, 08:05
Aye Aye Lwin: မငယ္ေရ-အလည္တေခါက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီဇင္ဘာအေျကာင္းဖတ္ရင္း ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေတြးမိပါရဲ့၊
2 Feb 10, 16:07
nn: မငယ္ႏိုင္ အေရးေကာင္းးး ဒီဇင္ဘာဆိုတဲ့ ကေလးကို ဖဘ မွာ ရွာၾကည့္ဦးမွ.. ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းလဲလို ့
(ဒီဇင္ဘာ ကိုယ္တိုင္နဲ႔ စာလာဖတ္သူေတြရဲ့ စာဖတ္ၿပီး C-Box မွာ ထားခဲ့တဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကို သိမ္းထားခ်င္လို႔ ေကာ္ပီကူးထည့္ထားလိုက္ပါတယ္။)
စကားမစပ္..။ မငယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြေရးလို႔ရပါတယ္ဗ်။ဟဲ..ဟဲ ကိုကိုဆူမွာစိုးလို႔လား။
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေမာင္မိုး