ဒီမိုကေရစီ ထူေထာင္ေရးျပႆနာ

(၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၁၄)ရက္ေန႔ထုတ္ ျပည္သူ႔ေခတ္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္ကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ ပါတယ္။)

ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ မိန္႔ခြန္းတြင္ အစိုးရ၏ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေျပာၾကားရာ၌ ဒီမိုကေရစီ က်င့္စဥ္မ်ား ထြန္းကားေရး ဟူသည္ကို တစ္က႑ ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္သံုးႏိုင္ရန္ အတြက္ အစိုးရအဖြဲ႕ အတြင္း၌ လည္းေကာင္း၊ ဌာနဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၌ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူလူထု အတြင္းမွာ ၄င္းဒီမိုကေရစီ က်င့္စဥ္မ်ား ထြန္းကားဖို႔ လိုေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီး၊

ျပည္သူမ်ား အပိုင္းတြင္ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို က်င့္သံုးရာ၌ ဥပေဒႏွင့္ အညီ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံမ်ား က်င့္ဝတ္မ်ားႏွင့္ အညီ က်င့္သံုးရန္ လိုအပ္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အပိုင္းတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ျဖစ္ေစ၊ ဥပေဒမ်ား လုပ္ထံုး လုပ္နည္းမ်ားကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ရာမွာ ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ မူလ အခြင့္အေရးမ်ားကို ဟန္႔တား ပိတ္ပင္သကဲ့သို႔ မျဖစ္ေစဘဲ အဆိုပါ အခြင့္အေရးမ်ားကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု၏ အက်ိဳးစီးပြား၊ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း၏ အက်ိဳး စီးပြားမ်ားကို မထိခိုက္ေစဘဲ က်င့္သံုုး ႏိုင္ေအာင္ ကူညီ ထိန္းေက်ာင္း ေပးဖို႔အတြက္သာ ရည္ရြယ္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္သည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ပိုင္းျခား ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။

ဤသည္က ဒီမိုကေရစီသို႔ ကူးေျပာင္းရာ၌ ျပႆနာ အခက္အခဲေတြ ႀကံဳေတြ႕ရႏိုင္ေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စ လွစ္ဟ ေဖာ္ျပလိုုက္ ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သည္တြင္ ျပည္သူတုိ႔ အေနႏွင့္ ဦးစြာပထမ တိက် ေသခ်ာစြာ စဥ္စားထားစရာ တစ္ခုက ဒီမိုကေရစီသို႔ ေရာက္ မေရာက္ကို ဘယ္ေပတံေတြႏွင့္ တိုင္းတာမည္နည္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘယ္လကၡဏာေတြႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ္ ဒီမိုကေရစီဟု ဆိုႏိုင္မည္နည္း ဟူေသာအခ်က္ ျဖစ္သည္။

ဒီမိုကေရစီ၏ လကၡဏာမ်ား အနက္မွ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ခ်ဳပ္၍ေျပာေသာ္၊

ဒီမိုကေရစီဟူသည္ အႏွစ္သာရ သေဘာအရ အမ်ားျပည္သူ ဆႏၵျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းကို လက္ေတြ႕ က်င့္သံုးေသာ အခါ ပံုမွန္က်င္းပသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ ျပည္သူတို႔ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ လိုက္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ျပည္သူ႔ ကိုယ္စား တာဝန္ယူ အုပ္စိုးၾကေသာ အေနအထား ျဖစ္သြားပါသည္။

(ဤတြင္ သတိျပဳရန္ တစ္ခုက ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းႏွင့္ လုပ္ကိုင္ပံု အဆင့္ဆင့္ တိက် မွန္ကန္မွသာ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္စစ္မ်ား ရရွိႏိုင္မည္ ဟူေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။)

ဒုတိယအခ်က္မွာ ျပည္သူ႔ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည္။ ျပည္သူမ်ားသည္ ဆႏၵမဲ ေပးျခင္းမွသည္ ဝင္ေရာက္ အေရြးခံျခင္း၊ ပါတီ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဖြဲ႕စည္းျခင္း၊ စည္း႐ံုး ေဆာ္ၾသျခင္း၊ မိမိ သေဘာဆႏၵကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ ေျပာဆိုျခင္း စသည့္ အခြင့္အေရးမ်ား ရရွိရပါမည္။

တတိယအခ်က္မွာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ျဖစ္သည္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ဟူသည္၌ တရားဥပေဒ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ လူတိုင္း တန္းတူညီမွ်မႈ ရွိျခင္း၊ အေျခခံဥပေဒပါ ရပိုင္ခြင့္မ်ားအား ျပည္သူတို႔ ခံစား သံုးစြဲျခင္းကို အင္အားႀကီးသူတို႔ ေႏွာက္ယွက္ ဟန္႔တားမႈ မျပဳႏိုင္ေအာင္ သီးျခား လြတ္လပ္ေသာ တရားစီရင္ေရး စနစ္က ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း စသည္မ်ား ပါဝင္သည္။

သည့္အျပင္ လိုအပ္သည့္ ပကတိ အေျခအေန တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိပါေသးသည္။

သည္အထဲတြင္၊ အစိုးရ၏ မူဝါဒမ်ားေရာ၊ ဦးေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုပါ လြတ္လပ္စြာ ေဝဖန္ ေထာက္ျပႏိုင္သည့္ စာနယ္ဇင္းမ်ား တည္ရွိဖို႔၊ အစိုးရ အာဏာ ရရွိႏိုင္ရန္အတြက္ လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ေနသည့္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား တည္ရွိဖို႔၊ ပံုမွန္ က်င္းပသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ ျပည္သူ႕ဆႏၵမဲ အမ်ားဆံုး ရရွိသူတို႔ အာဏာရရွိကာ သိမ္ေမြ႕ ညင္သာေသာ အစိုးရ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚဖို႔၊ စသည္ စသည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သည္ဟာေတြ ပီသျပည့္စံုစြာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ္ ႏိုင္ငံ၌ ဒီမိုကေရးစီစနစ္ ျဖစ္ထြန္းၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ၄င္းအတုိင္း မျဖစ္ေသးမီ ကာလကိုကား အကူးအေျပာင္း ကာလ သို႔မဟုတ္ မပီမသ ကာလဟု ဆိုရပါမည္။

မပီမသမွ ပီသလာေအာင္၊ သို႕မဟုတ္ မပီမသမွ ပို၍ေမွးမွန္ေသာ အေနအထား ေရာက္ရွိ မသြားေအာင္ ဘာေတြ လိုပါမည္နည္း။

ေလာေလာဆယ္ မိမိ အေနအထားကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ရွိေနသည္က ယခင္ အာဏာပိုင္စနစ္ႏွင့္ ကာလရွည္ၾကာ အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ရာမွ ျပည္သူ လူထု၏ ႏွစ္ေပါင္း၂၀ ေက်ာ္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားအရ ဒီမိုကေရစီသို႔ ကူေျပာင္းရန္ အစျပဳသည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အကူးအေျပာင္း ကိစၥတြင္ ပါဝင္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမည့္ သူမ်ားထဲ၌ စိတ္အား ထက္သန္သူမ်ားေရာ၊ မလိုလား မထက္သန္သူမ်ားပါ ေရာေႏွာ ပါရွိေနႏိုင္သည္။ ဒီမိုကေရစီ လိုလားေသာ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး စိတ္ဓာတ္ ထက္သန္ေသာ ျပည္သူ႕ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အားထုတ္ ႀကိဳးပမ္းမွသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ပီျပင္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း တြန္းေရႊ႕ သြားႏိုင္လိမ့္မည္။

သည္တြင္ သမၼတေျပာခဲ့ေသာ စကားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္ေကာက္ခ်င္သည္။

သမၼတက ျပည္သူမ်ားအေနႏွင့္ မိမိတို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို က်င့္သံုးရာတြင္ ဥပေဒႏွင့္ အညီ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ ထံုးစံမ်ား က်င့္ဝတ္မ်ားႏွင့္ အညီ က်င့္သံုးဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ေျပာဆိုၿပီး၊ ယင္းအတြက္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက “ထိန္းေက်ာင္းေပးရန္” လည္း လမ္းၫႊန္ သြားခဲ့ရာ အဓိပၸါယ္ သေဘာအရမူ၊

ျပည္သူမ်ားသည္ မူလ အခြင့္အေရးမ်ားကို ခံစားရာ၌ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ မညီၫြတ္ခဲ့ေသာ္ ဟန္႔တားျခင္း ပိတ္ပင္ျခင္း အေရးယူျခင္း ခံရလိမ့္မည္၊ ဟူ၍ သက္ေရာက္သည္။

သို႔ေသာ္၊ ဒါလည္း နည္းလမ္းက်သည္ ဟုဆိုရပါမည္။

တစ္ဖက္တြင္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ရးပိုင္း ဆိုင္ရာတို႔၏ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ားသည္ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ မူလ အခြင့္အေရးမ်ားကို ဟန္႔တား ပိတ္ပင္ သကဲ့သို႔ မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳဖို႔ လမ္းၫႊန္ ထားတာလည္း ရွိပါသည္။ ဒါသည္လည္း တန္ဖိုးရွိပါသည္။ ေခတ္ေဟာင္း စနစ္ေဟာင္း က စိတ္ဓာတ္ ေဟာင္းေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးမ်ားကို မၾကည္ျဖဴ ႏိုင္သူမ်ား ရွိေနႏိုင္သည့္ အတြက္ ၎တို႔အား သတိေပး လမ္းညႊန္ေသာ သေဘာဟု ျမင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သည္အပိုင္းတြင္ မွန္မွန္ ကန္ကန္ ျဖစ္ရန္ အတြက္ ျပည္သူတို႔ဘက္က ေစာင္ၾကပ္ ၾကည့္ရႈမႈ ၊ နည္းလမ္းမက်ဟု ယူဆေသာ္ ေစာဒကတက္မႈ၊ ေဝဖန္ ေထာက္ျပမႈမ်ား ျပဳဖို႔လည္း လိုပါလိမ့္မည္။

သည္အတြက္ ျပည္သူတို႔ အားကိုးျပဳရမည့္ သူမ်ားသည္ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္၊ ျပန္စဥ္းစားေသာ္၊ ျပည္သူတို႔ အေနႏွင့္ အားကိုးေလာက္ေသာ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ စစ္စစ္မ်ား ရရွိေရးသည္ အထူး အေရးႀကီးျပန္သည္။ လာမည့္ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ေကာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေမွ်ာ္လင့္ ႏိုင္ပါမည္နည္း။

ျပည္သူကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳသူေတြ မ်ားလာမွသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေပၚထြန္းဖို႔ အလားအလာရွိေပမည္။

သည္အတြက္ ထပ္စဥ္းစားစရာက ျပည္သူ႕ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ထြက္ေပၚရာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေရးပါတီတို႔ မည္သည္ အမ်ား ျပည္သူၾကားက ႏိုင္ငံေရးစိတ္ ထက္သန္သူေတြ၊ ယင္းအနက္မွ အယူအဆခ်င္း နီးစပ္တူညီ သူေတြ စုစည္း တည္ေထာင္ကာ၊ ပါတီဝင္ထုက သတ္မွတ္ ကာလအေလွ်ာက္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္တို႔ ဦးေဆာင္ လႈပ္ရွားသည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျဖစ္ဖို႔လိုသည္။ အဲဒါမွသာ စစ္မွန္သည္၊ သဘာဝ က်သည္။ အဲဒါမွသာ သည္အထဲက ထြက္ေပၚ လာသည့္ ျပည္သူ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ စိတ္ဓာတ္ ျပည့္ဝသူ၊ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္ကို တန္ဖိုးထား သူမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္။

ထိုနည္းတူ အဲသည့္ ပါတီတို႔သည္ ျပည္သူကို ကုိယ္စားျပဳေသာ ပါတီမ်ား ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို အမွန္တကယ္ ထူေထာင္မည့္ ပါတီမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္။

စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ခ်က္ေတြက မ်ားျပားလွပါသည္။

သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ထက္ပင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ နည္းေသးသည္ဟု ထင္ရသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ျဖစ္ထြန္း ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ သာဓကေတြ ကမာၻ၌ မ်ားစြာရွိရာ စိတ္အား ထက္သန္ေသာ ျပည္သူတို႔ အားထုတ္ ႀကိဳးပမ္းလွ်င္ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္သို႔ မုခ် ေရာက္ရလိမ့္မည္ဟု မမွိတ္မသံု ယံုၾကည္ပါသည္။

ျပည္သူ႔ေခတ္အယ္ဒီတာ၊ ၆-၇-၂၀၁၁